കതകില്‍ മുട്ടുന്ന പ്രേതം

 കതകില്‍  മുട്ടുന്ന പ്രേതം

 അവധിക്കാലമായതിനാൽ ഗോപൻ വളരെ വൈകി കിടക്കയിൽ നിന്ന് എഴുന്നേറ്റു. പ്രഭാതഭക്ഷണത്തിന് ശേഷം അദ്ദേഹം പോർട്ടിക്കോയിലെത്തി ഒരു കസേരയിൽ ഇരുന്നു. ഒരു കപ്പ് ചായ കുടിക്കാൻ കൊതിച്ചു. അയാൾ മുറിയിലേക്ക് തിരിഞ്ഞുനോക്കി. ഗോപു അപ്പോഴും കട്ടിലിലായിരുന്നു. സാധാരണയായി ചായ ഉണ്ടാക്കുന്നത് ഗോപുവാണ്. അദ്ദേഹം ഈ വിഷയത്തിൽ നിപുണനാണ്, അത് സ്വന്തം അവകാശമായി കണക്കാക്കുന്നു. ഇന്ന് ചായ ഉണ്ടാക്കുന്നത് മറന്നതുപോലെ അയാൾ ഉറങ്ങുകയാണ്. ഒരുപക്ഷേ അവൻ മനോഹരമായ ഒരു സ്വപ്നം ആസ്വദിക്കുന്നുണ്ടാകാം, “അവൻ തന്റെ സ്വപ്നം പൂർണ്ണമായി ആസ്വദിക്കട്ടെ; അവനെ ഉണർത്തേണ്ടതില്ല “ഗോപൻ തീരുമാനിച്ചു.

    ഗോപാനും ഗോപുവും ഒരു ചെറിയ വാടക വീട്ടിൽ താമസിച്ച്, ഒരേ ഓഫീസിൽ ജോലി. പ്രാദേശിക പഞ്ചായത്തിന്റെ സെക്രട്ടറിയായിരുന്നു ഗോപൻ, ഗോപു അതേ ഓഫീസിലെ പ്യൂൺ. ഏകദേശം 40 വയസ്സ്, 6 അടി ഉയരം, മെലിഞ്ഞതും കരുത്തുറ്റതുമായ ശരീരം. ചുരുണ്ട കട്ടിയുള്ള മുടിയുo  ദേഹത്തിനു യോജിക്കുന്നന്ന നിറവുമുണ്ട്. എല്ലാവരോടും മാന്യമായ പെരുമാറ്റമുള്ള ഒരു മാന്യൻ. പഞ്ചായത്തിന്റെ സെക്രട്ടറിയായി അദ്ദേഹത്തെ ഈ ഓഫീസിലേക്ക് സ്ഥലം മാറ്റി. അതുവരെ തന്റെ ജന്മനാട്ടിലെ ഒരു പഞ്ചായത്ത് ഓഫീസിൽ ഹെഡ് ഗുമസ്തനായി ജോലി ചെയ്യുകയായിരുന്നു. പുതിയ ഓഫീസിൽ അദ്ദേഹത്തെ ആദ്യമായി സ്വീകരിച്ചത് ഓഫീസിലെ പ്യൂൺ ഗോപു ആയിരുന്നു. ഗോപുവിന് 50 വയസ്സ്, എന്നിട്ടും ഒരു ബാച്ചിലർ. ഗോപൻ പുതിയ ഓഫീസിൽ ഡ്യൂട്ടിയിൽ ചേർന്ന് ആറ് മാസം കഴിഞ്ഞു. അതിനുശേഷം അവരുടെ ബന്ധം ഒരു ഉദ്യോഗസ്ഥന്റെയും പ്യൂണിന്റെയും ബന്ധത്തേക്കാൾ കൂടുതലായി വളര്‍ന്നു; ഒരുപക്ഷേ ഉറ്റസുഹൃത്തുക്കളുടെയോ സഹോദരന്മാരുടെയോ രക്ഷിതാവിന്റെയോ പോലെ.

    ചായ ’, ശബ്ദം കേട്ട് ഗോപൻ പുറകോട്ട് തിരിഞ്ഞു പുഞ്ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു. “സ്വപ്നം എങ്ങനെ മനോഹരമോ ആവേശകരമോ ഭയാനകമോ!’ ഗോപു മറുപടി പറഞ്ഞു, ‘വിവാഹിതനായ ഒരു പുരുഷന് മധുര സ്വപ്നത്തിന്റെ ആവേശം മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയില്ല’. “പ്രഭാതഭക്ഷണത്തിന് വളരെ വൈകിയിരിക്കുന്നു, ഞാൻ പോയി ഉടൻ കൊണ്ടുവരട്ടെ’ ഗോപു തിടുക്കത്തിൽ ഓടി.

    അവർ സാധാരണയായി അടുത്തുള്ള ഹോട്ടലിൽ നിന്നാണ്‌ പ്രഭാതഭക്ഷണവും ഉച്ചഭക്ഷണവും കഴിക്കുക. ചായയും രാത്രിയിലെ ലഘു ഭക്ഷണവും സ്വയം തയ്യാറാക്കും. അവധി ദിവസമായതിനാല്‍ അവർ വസ്ത്രങ്ങൾ കഴുകാൻ തുടങ്ങി. സൈക്കിൾ മണിയുടെ ശബ്ദം അവർ കേട്ടു, തുടർന്ന് “സർ, പോസ്റ്റ്”. കടുത്ത വേദനയോടെ ഗോപൻ കത്ത് എടുക്കാൻ എത്തി. ഭാര്യയുടെ കത്ത് ലഭിച്ചത് ഒരാഴ്ച മുമ്പായിരുന്നു. സാധാരണയായി, അവൾ മാസത്തിലൊരിക്കൽ മാത്രമാണ് കത്തുകൾ അയയ്ക്കുന്നത്. അതിനാൽ, ഒരു മാസത്തിനുള്ളിൽ മറ്റൊരു കത്തിന്റെ ഗുരുതരമായ ചില കാര്യങ്ങൾ അദ്ദേഹം ഊഹിച്ചു. അയാൾ വീട്ടിൽ കയറി കത്ത് തുറന്നു തിടുക്കത്തിൽ വായിച്ചു. പെട്ടെന്ന് അയാളുടെ മുഖം വിളറി, അയാൾ പൂർണ്ണമായും തളർന്നതുപോലെ കസേരയിൽ ഇരുന്നു.

       വിഷാദാവസ്ഥ കണ്ട ഗോപനെ നോക്കി ഗോപു ചോദിച്ചു, “എന്തുണ്ട് സർ, എന്താണ് സംഭവിച്ചത്?” ഭാര്യ അമ്മിണിയും മക്കളും അകലെയുള്ള അവളുടെ പിതാവിന്റെ വീട്ടിലേക്ക് പോകുന്നുവെന്ന്, ഗോപൻ മറുപടി നൽകി. വേനൽക്കാല അവധി ദിവസമായതിനാൽ സ്കൂൾ അടച്ചിരുന്നു. ഞാനില്ലാതെ അവൾക്ക് വീട്ടിൽ താമസിക്കാൻ കഴിയില്ല. “ഇതിനെക്കുറിച്ച് ആശങ്കപ്പെടേണ്ടതെന്താണ്? നിങ്ങൾക്ക് അവരെ ഇവിടെ കൊണ്ടുവന്ന് ഈ വീട്ടിൽ സുഖമായി താമസിക്കാം; ഞാൻ ഒരു പ്രശ്‌നമാകില്ല. ഗോപു പറഞ്ഞു, തൽക്കാലം എനിക്ക് ഓഫീസിൽ തുടരാം. ഗോപൻ അറിയിച്ചു. “പ്രശ്നം! നീ കാണുന്നതുപോലെയല്ല!"; എന്റെ കുട്ടികളുടെ വിദ്യാഭ്യാസം, ഞങ്ങളുടെ മനോഹരമായ ചെറിയ വീട്, മുന്നിലെ പൂന്തോട്ടം,  വളര്‍ത്തു നായ ജിമ്മി ഞങ്ങളുടെ മറ്റ് വളർത്തുമൃഗങ്ങൾ, നന്ദിനി പശു. പശു  ഒരാഴ്ചയ്ക്കുള്ളിൽ പ്രസവിക്കും. കോമ്പൗണ്ട് മതിലിനു ചുറ്റും ഫലം കായ്ക്കുന്ന മരങ്ങൾ- അയാൾ പെട്ടെന്ന് നിർത്തി. കവിളുകളിലൂടെ കണ്ണുനീർ പ്രവഹിച്ചു. ‘സർ, നിങ്ങളുടെ കുടുംബത്തെക്കുറിച്ച് നിങ്ങൾ എന്നോട് ഒന്നും പറഞ്ഞിട്ടില്ല. എന്നോട് പറയൂ. ഗോപു അഭ്യർത്ഥിച്ചു. അതെ, ഞാൻ നിങ്ങളോട് എല്ലാം പറയാം-ദയവായി എനിക്ക് ഒരു കപ്പ് ചായ തരൂ. ഗോപു ചായയുമായി മടങ്ങി ഗോപന് കൊടുത്തു; ഗോപൻ അദ്ദേഹത്തോട് ഇരിക്കാൻ അഭ്യർത്ഥിച്ചു.

     50 സെൻറ് സ്ഥലത്ത് ഞങ്ങൾ ഒരു ചെറിയ വീട്ടിലായിരുന്നു താമസിച്ചിരുന്നത്. തിരുവനന്തപുരം നഗരത്തിൽ നിന്ന് 20 കിലോമീറ്റർ അകലെയാണ് ഇത് സ്ഥിതിചെയ്യുന്നത്. റെയിൽവേ ലൈനിന്റെ അരികിലായിരുന്നു. റെയിൽ‌വേ സ്റ്റേഷന്റെ വികസനത്തിനായി റെയിൽ‌വേ അധികൃതർ കുടിയൊഴിപ്പിക്കൽ നോട്ടീസ് നൽകി. നഗരത്തിന്റെ പ്രാന്തപ്രദേശങ്ങളിൽ മൂന്ന് ഏക്കർ ഫലഭൂയിഷ്ഠമായ സ്ഥലം കുറഞ്ഞ നിരക്കിൽ വാങ്ങാമെന്ന് എന്റെ ബന്ധുക്കളിൽ ഒരാൾ പറഞ്ഞു. യാത്രാ സൗകര്യങ്ങൾ  നല്ലതല്ലെങ്കിലും, പ്ലോട്ട് വാങ്ങുന്നത് മൂല്യവത്തായി കരുതി. മോശം യാത്രാ സൗകര്യങ്ങളും നഗരത്തിൽ നിന്നുള്ള സ്ഥലത്തിന്റെ ദൂരവും കാരണം ഞാൻ ഈ നിർദ്ദേശത്തോട് വിയോജിച്ചു. എന്നാൽ ഒരു സമ്പന്ന കാർഷിക കുടുംബത്തിൽ നിന്നുള്ള എന്റെ ഭാര്യ എന്നെ സ്ഥലം കാണാൻ പ്രേരിപ്പിച്ചു.

     നഗരത്തിൽ നിന്ന് 35 കിലോമീറ്റർ അകലെയുള്ള ഒരു വിദൂര ഗ്രാമമായിരുന്നു ഈ സ്ഥലം. പ്ലോട്ടിലെത്താൻ പ്രധാന റോഡിൽ നിന്ന് 2 കിലോമീറ്റർ ഒരു ട്രാക്ക് മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. മൂന്ന് ഏക്കർ സ്ഥലത്തെ രണ്ടായി തിരിച്ചിരിക്കുന്നു. അവിടെ ആഞ്ചിലി, പുളി, ജാതിക്ക മുതലായ വലിയ മരങ്ങൾ നിറഞ്ഞ ഒരു പറക്കെട്ടുള്ള പറമ്പ്. കട്ടിയുള്ള സസ്യജാലങ്ങളുടെ മേലാപ്പ് ഉള്ളതിനാൽ ഉച്ചതിരിഞ്ഞ് മാത്രം സൂര്യപ്രകാശം നിലത്ത് എത്തുന്നുള്ളു. എല്ലാത്തരം പ്രാണികൾക്കും പക്ഷികൾക്കും മൃഗങ്ങൾക്കും വാസസ്ഥലo. പണ്ട്  വസൂരി, കോളറ, മലേറിയ തുടങ്ങിയവ മൂലം മരിച്ചവരെ ഇവിടത്തെ വലിയ പാറകൾക്കിടയിലെ വിള്ളലുകളിലേക്ക് വലിച്ചെറിയപ്പെട്ടിരുന്നു. അതുപോലെ  ചത്ത മൃഗങ്ങളുo  ഇവിടെ എറിയപ്പെടുന്നു എന്നറിഞ്ഞു.

      പാതയുടെ പടിഞ്ഞാറ് വശത്ത് മനോഹരമായ നെൽവയലിൽ അവസാനിക്കുന്ന ക്രമേണ ചരിഞ്ഞ പ്രദേശമാണ്. കുറച്ച് വലിയ മരങ്ങൾ ഇവിടെയും അവിടെയും നിലനില്‍ക്കുന്നു. തെങ്ങ്, കമുക് തുടങ്ങിയ മരങ്ങളും അവിടെ കാണാം. കുറ്റിക്കാടുകളുടെ കട്ടിയുള്ള വളർച്ച ഇല്ല  പകൽ മുഴുവൻ സൂര്യപ്രകാശം നേരിട്ട് നിലത്തു വീഴുന്നു. ഭൂമിയുടെ തെക്കേ അറ്റത്ത് കിഴക്ക് നിന്ന് പടിഞ്ഞാറോട്ട് ഒഴുകുന്ന വറ്റാത്ത ജലവിതരണമുള്ള ഒരു തോട് ഉണ്ട്. സ്ഥലo  പ്രകൃതിയുടെ എയർകണ്ടീഷൻ ചെയ്ത സ്ഥലം പോലെയായിരുന്നു. മൊത്തത്തിൽ, ഗുണങ്ങൾ അതിന്റെ അപാകതകളേക്കാൾ കൂടുതലാരുന്നു.

   ഒരിക്കൽ കൂടി ഞാൻ അമ്മിണി, മക്കളായ അമ്മു, അപ്പു എന്നിവരോടൊപ്പം സ്ഥലം സന്ദർശിച്ചു. എല്ലാവക്കും ഇഷ്ടപ്പെട്ടു. സൈറ്റ് കണ്ടപ്പോൾ, അവർ ബുദ്ധിമുട്ടുള്ള പാത അവഗണിച്ചു. തോടിന്റെ ആഴം കുറഞ്ഞ വെള്ളത്തിൽ കളിക്കുന്നതിൽ അമ്മുവും അപ്പുവും ആവേശത്തിലായിരുന്നു. പക്ഷികളുടെ ശബ്ദം, അണ്ണാൻ ശബ്ദം എന്നിവ അനുകരിച്ച് അവർ അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും ഓടി. “ചുരുക്കത്തിൽ, നിങ്ങൾ സ്ഥലം വാങ്ങി, അല്ലേ,” ഗോപു ചോദിച്ചു. അതെ, ഞങ്ങളുടെ പഴയ സ്ഥലത്തിനും വീടിനും ലഭിച്ച പണം ഉപയോഗിച്ച് വാങ്ങി’, ഗോപൻ മറുപടി നൽകി.    ഞങ്ങളുടെ താൽക്കാലിക വീടിന്റെ നിർമ്മാണത്തിനുള്ള ഒരുക്കങ്ങള്‍ക്ക് വേണ്ടി ഒരു കൂടാരവും  സ്ഥാപിച്ചു. “ഗോപൻ നിർത്തി. ‘പിന്നെ-?” ഗോപു ആകാംക്ഷയോടെ ചോദിച്ചു.

    

   മധ്യവയസ്‌കൻ വന്നു. തൊട്ടടുത്ത് താമസിച്ചിരുന്ന കുട്ടൻ നായർ എന്നാണ് അദ്ദേഹം സ്വയം പരിചയപ്പെടുത്തിയത്. എന്നോട് എന്തോ  പറയാൻ ആഗ്രഹിച്ചു. ഞാൻ അയാളെ ഷെഡിലേക്ക് ക്ഷണിച്ചു. കുട്ടൻ നായർ പാറകൾക്കിടയിൽ ഒരു പുളിമരത്തിലേക്ക് വിരൽ ചൂണ്ടി. താഴ്ന്ന ശബ്ദത്തിൽ, ഏതാനും വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് മീനു എന്ന ഗർഭിണിയായ പെൺകുട്ടി മരത്തിന്റെ താഴ്ന്ന ശാഖയിൽ തൂങ്ങി ആത്മഹത്യ ചെയ്തുവെന്ന് എന്നോട് പറഞ്ഞു. അതിനുശേഷം അവളുടെ പ്രേതം ഈ പ്രദേശത്ത് അലഞ്ഞുതിരിയുകയാണ്. നിരവധി സ്ത്രീകളെയും പെൺകുട്ടികളെയും പ്രേതo കഴുത്തറുത്ത് കൊന്നു. ഈ സംഭവങ്ങൾ എങ്ങനെ അറിയാമെന്നു ഞാൻ ചോദിച്ചു. തന്റെ പശുക്കളെയും എരുമകളെയും മേയ്ക്കാന്‍  താൻ ആ സ്ഥലത്ത് എത്താറുണ്ടെന്ന് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു. പകൽസമയത്തും, പാറകളുടെ വിള്ളലുകളിൽ പ്രേതം വിശ്രമിക്കുന്നത് അദ്ദേഹം കണ്ടിട്ടുണ്ട്. പ്ലോട്ട് വാങ്ങാൻ നിരവധി ആളുകൾ ഇവിടെ വന്നെങ്കിലും, സംഭവങ്ങൾ കേട്ട് അവർ സ്ഥലം വിട്ടു. ഭാര്യയുടെയും മക്കളുടെയും നല്ല ഭാവിക്കുവേണ്ടി  ഈ സ്ഥലം വിടാൻ അദ്ദേഹം എന്നോട് അഭ്യർത്ഥിച്ചു. എന്നിട്ട് അയാള്‍ നിശബ്ദമായി തിരികെ പോയി. ഞാൻ തിരിഞ്ഞുനോക്കി, തിരശ്ശീലയ്ക്ക് പിന്നിൽ അമ്മിണി നിൽക്കുന്നു, “നീ എല്ലാം കേട്ടുവോ ’ ഞാൻ ചോദിച്ചു, അവൾ  മറുപടിയായി തലയാട്ടി. പ്രേതങ്ങളിലും പിശാചുകളിലും നീ  വിശ്വസിക്കുന്നുവോ എന്ന എന്റെ ചോദ്യത്തിന് . തികച്ചും  വിശ്വാസമില്ലെന്ന് അവള്‍ ഉറപ്പിച്ചു പറഞ്ഞു. ഞാൻ അവളോട് പറഞ്ഞു ഇത് പാവപ്പെട്ട നിരക്ഷരരെ ജ്ഞാനികൾ എന്ന് വിളിക്കുന്നവര്‍ ചെയ്യുന്ന  ചൂഷണം മാത്രമാണ്. അത്തരമൊരു അമാനുഷിക ശക്തി ഇല്ലെന്നും അത് ചൂഷണക്കാരുടെ സൃഷ്ടിയാണെന്നും തെളിയിക്കുന്ന  എന്തെങ്കിലും അനുഭവം എനിക്കുണ്ടോ എന്നുംകൂടി  അവള്‍ ചോദിച്ചു . അതിനു മറുപടിയായി ഞാൻ ഒരു വിദ്യാർത്ഥിയായിരിക്കുമ്പോൾ എനിക്കുണ്ടായ  ഒരു രസകരമായ അനുഭവം അവളുടെ താൽപ്പര്യം കാരണം ഞാൻ വിവരിച്ചുകൊടുത്തു .

 

    അതായതു  അന്ന്    ഞാൻ നാലാം ക്ലാസ്സിൽ പഠിക്കുകയായിരുന്നു. സ്കൂളിൽ എത്താൻ 18 കിലോമീറ്റർ വഴി നടക്കേണ്ടതുണ്ട് . പടിഞ്ഞാറെ കോട്ടയ്ക്കു അടുത്തായിരുന്നു  എന്റെ വിദ്യാലയം. സാധാരണയായി, ഞാൻ വൈകുന്നേരം 6: 30 ഓടെ വീട്ടിലെത്തും,  ഈ സംഭവ ദിവസമായ അന്ന് വൈകുന്നേരം ചാറ്റൽ മഴയുണ്ടായിരുന്നു. ഞാൻ നടന്നു  ഇടവഴിയിൽ എത്തിയപ്പോള്‍ മഴ ശക്തമായി. മഴയുടെ ശമനത്തിനായി ഒരു കടയുടെ വരാന്തയിൽ ഞാൻ കുറച്ചു നേരം കാത്തിരുന്നു. മഴ തുടർന്നെങ്കിലും ശേഷം  ദുർബലമായി. ഏറെ വൈകിയതിനാല്‍ എന്റെ ഷർട്ടും മുണ്ടും  ഉപയോഗിച്ച് ഞാൻ പുസ്തകങ്ങളെ  പൊതിഞ്ഞു. കടുത്ത ഇരുട്ടില്‍ ഞാൻ റോഡിന്റെ അരികിലൂടെ പതുക്കെ വീടിലേക്ക്‌ നടന്നു. വീടിനു മുന്നേയുള്ള ഇടവഴിയില്‍ രണ്ടോ മൂന്നോ കുടിലുകളും വളവും ചരിവും  ഉണ്ടായിരുന്നു. രാത്രിയില്‍ ഈ വഴി നടക്കുവാന്‍ നാട്ടുകാരാരും ധൈര്യം കാണിക്കില്ല. കാരണം രാത്രിയില്‍ വഴി നടന്ന പല വഴിപോക്കരെയും “മാടന്‍” അടിച്ചു തള്ളിയിട്ടുണ്ട് (മാടന്‍,ചാത്തന്‍, യക്ഷി എന്നൊക്കെ പഴയകാലത്ത് പ്രേതാത്മാക്കള്‍ക്ക് പേരുണ്ടായിരുന്നു). അതിനടുത്തായി സുഹൃത്തായ നജീമിന്റെ ഉമ്മ നടത്തുന്ന ഒരു ചായ പീടിക ഉണ്ട് . ചായ പീടിക കഴിഞ്ഞ ഉടന്‍ മഴ ശക്തമായി, ഇരുട്ട് കൂടുകയും ചെയ്തു .  എങ്കിലും ധൈര്യത്തോടെ ഇരുട്ടില്‍  വഴിതിരിഞ്ഞ് വീടിലേക്ക്‌ നീങ്ങി. പോടുന്നനെ അമിത ഭാരമുള്ള എന്തോ ഒന്ന് എന്റെ മാറില്‍ ശക്തമായി ഇടിക്കുകയും എന്തൊക്കെയോ കരു-കരാ തകര്‍ന്നടിയുന്ന ശബ്ദവും കേട്ട് ഞന്‍ നിലംപതിച്ചു. ഉടനെ എന്തോ മുരള്‍ച്ചയോടെ ഏണിറ്റു ഓടുന്ന ശബ്ദവും അലർച്ചയും  ഒപ്പം കേട്ടു. ഉടന്‍തന്നെ ദൂരെ നജീമിന്റെ ഉമ്മയുടെ പീടികയ്ക്കരികില്‍  ‘ഓ… .അള്ളാ... മാടന്‍... മാടന്‍... എന്ന നിലവിളി കേട്ടു. എന്ത് നടന്നുവെന്ന് മനസിലാവാതെ ഞാന്‍ അര്‍ത്ഥബോധാവസ്ഥയിലായിരുന്നു. ബോധം വീണു എണിറ്റ ഞാന്‍ ഉടന്‍ പതിച്ച മിന്നല്‍ പിനരിന്റെ വെളിച്ചത്തില്‍ നിലത്തു കണ്ട കാഴ്ച എന്നെ നിശ്ച്ലനാക്കി. മഞ്ഞ കലര്‍ന വെളുത്ത ഒരു ദ്രാവകത്തിന്റെ ഒഴുക്ക് എന്റെ  മുന്നിലേക്ക്  വരുന്നത് ഞാന്‍  കണ്ടു . വിറച്ചു ഭയന്ന ശരീരത്തോടെ ഞാന്‍ വീട്ടിലേക് ഓടി. രാത്രി മുഴുവന്‍ മനസ്സില്‍ ഈ സംഭവം അലയടിച്ചു. രാവിലെ ഭയം മൂലം കടുത്ത പനി അനുഭവപ്പെട്ടു, അതിനാൽ ഞാൻ വീട്ടിൽ തന്നെ തുടർന്നു. മൂന്നാംദിവസം സ്കൂളിലേക്ക് തിരിക്കുമ്പോള്‍ സുഹൃത്തായ ഉമ്മയുടെ മകന്‍ നജീമിനെ തിരക്കി. ഉമ്മ പൊട്ടി കരഞ്ഞുകൊണ്ട്‌ പറഞ്ഞു മോനെ എന്റെ കച്ചവടം എല്ലാം നിന്നു. നജീമിനെ ഇന്നലെ മാടന്‍ അടിച്ചിട്ടു.  അവന്‍ ചന്തയില്‍ നിന്നും കച്ചവടത്തിന് കൊണ്ട് വന്ന  മുട്ട എല്ലാം താഴെ തള്ളിയിട്ടു പൊട്ടിച്ചു. അവന്‍ ഇപ്പോള്‍ കഠിനമായ പനിയും പരസ്പര ബന്ധമില്ലാതെ  സംസാരിക്കുകയും  ചെയുന്നു. ഇനി മാടനില്‍  നിന്നും രക്ഷിക്കാന്‍ പള്ളീലെ ഉസ്താദിനെ കൊണ്ട് മന്ത്രവാദം ചെയണം. എന്റെ മോന് ഒന്നും ഇല്ലാതെ അള്ളാ കാത്താ മതിയാരുന്നു.

      ഇത് കേട്ടപ്പോള്‍  ഞെട്ടലോടെ, മാടന്‍  ആരാണെന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി! രാത്രിയില്‍ നടന്ന സംഭവം ഇതായിരുന്നു എന്ന് ഞാനറിഞ്ഞു. ഞാൻ വീട്ടിൽ തിരിച്ചെത്തി. എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട ആട്ടിൻകുട്ടിയെ നജീമിന് കച്ചവടം  പുനരാരംഭിക്കാന്‍ വേണ്ടി വില്‍കുവാന്‍ തീരുമാനിച്ചു. അടുത്ത ദിവസം ഉമ്മയുടെ  കുടിലിൽ എത്തി സുഹൃത്ത് നജീമ്നെ അന്വേഷിച്ചു. ഒറ്റമുറി കുടിലിന്റെ ഒരു കോണിൽ അയാൾ തലയിണയിൽ മുഖം അമർത്തി കിടക്കുകയായിരുന്നു. ഞാൻ അവന്റെ അരികിലിരുന്ന് അവന്റെ പുറകിൽ സ്പർശിച്ചു. പേടിച്ചരണ്ട കണ്ണുകളോടെ അയാൾ മുകളിലേക്ക് നോക്കി വീണ്ടും അതേ സ്ഥാനത്ത് കിടന്നു. പതിഞ്ഞ ശബ്ദത്തിൽ, കാര്യങ്ങള്‍ താന്‍ അറിഞ്ഞു എന്നും    മുട്ട വാങ്ങുന്നതിനായി കുറച്ചു പണം നല്‍കാമെന്നും ഞാന്‍ അവനെ ആശ്വാസപെടുത്തി. അതിനു ശേഷം രാത്രിയില്‍  നടന്ന മാടന്റെ രസകരമായ സംഭവങ്ങള്‍ വിശദമായി നജീമിനോടു വിശദീകരിച്ചു.

ഇപ്പോൾ നജീം എന്നെ സൂക്ഷ്മമായി നോക്കി, അവനെ അടിച്ച മാടന്‍ ഞാനാണെന്ന് മനസ്സിലായി. പെട്ടെന്ന് അയാൾ എന്നെ ശക്തമായി കൈകൊണ്ട് കെട്ടിപ്പിടിച്ച് എന്റെ മുതുകിൽ തലോടി. ഞങ്ങള്‍ സംസാരിക്കുന്നതും  കരയുന്നത്തിന്റെയും  ശബ്ദം കേട്ട് ഉമ്മ അവിടെ നില്‍ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. 'മന്ത്രവതം നടത്താനും രോഗശമനത്തിനായി പള്ളിയുടെ മുറ്റത്ത് താമസിക്കാനും  നജീമിനെ പ്രേരിപ്പിച്ച ക്രൂരമായ ചൂഷണക്കാരുടെ കയ്യിൽ നിന്ന് അവനെ  രക്ഷിച്ചത് അള്ളാഹു ആണെന്ന് അവർ ഉദ്‌ഘോഷിച്ചു.' ഞാൻ കുറച്ച് പണം നജീമിന്റെ കൈകളിൽ അമർത്തി. മുട്ട വാങ്ങുന്നതിനും ബിസിനസ്സ് വീണ്ടും ആരംഭിക്കുന്നതിനും അടുത്ത ദിവസം മാർക്കറ്റിലേക്ക് പോകുവാനും  അഭ്യർത്ഥിച്ചു. മനസ്സില്ലാമനസ്സോടെ അദ്ദേഹം അത് സ്വീകരിച്ചു. അടുത്ത ദിവസം വൈകുന്നേരം ഞാൻ അവരെ സന്ദർശിക്കുമെന്നും അവരോടൊപ്പം ചായയും പലഹാരവും  കഴിക്കുമെന്നും ഞാൻ അവരോട് പറഞ്ഞു.

               ‘ഓ, അങ്ങനെയാണ് പിശാചുക്കളായ മാടൻ, ചാത്തൻ തുടങ്ങിയവർ നിലവിൽ വരുന്നത്.’ അമ്മിണി  മന്ത്രിച്ചു. “അതെ, നിങ്ങൾ ഇവിടെ താമസിക്കാൻ ഭയപ്പെടുന്നുണ്ടോ? ഗോപൻ അമ്മിണിയോട്  ചോദിച്ചു ”. ‘ഈ മാടൻ ഉള്ളിടത്തോളം കാലം എന്ന് - എന്നെ ചൂണ്ടി സെമിത്തേരിയിൽ പോലും താമസിക്കാൻ എനിക്ക് ഭയമില്ല - എന്ന് പറഞ്ഞു  അവൾ ചിരിച്ചു ’. നമുക്ക്  ഇവിടം   ഒരു പറുദീസയാക്കാമെന്നും  അവൾ പറഞ്ഞു .

                വീടിന്റെ നിർമാണം തുടർന്നു. കുറച്ച് മാസങ്ങൾക്ക് ശേഷം, ഞങ്ങൾ പുതിയ വീട്ടിൽ ജീവിതം ആരംഭിച്ചു. പഞ്ചായത്തിന്റെ സഹായത്തോടെ ഫുട്പാത്ത് വീതികൂട്ടി, അങ്ങനെ ഒരു വാഹനത്തിന് എളുപ്പത്തിൽ പ്രവേശിക്കാൻ  കഴിയും. മുറ്റത്തിന്റെ ഒരു കോണിൽ ഞങ്ങൾ ഒരു ചെറിയ പൂന്തോട്ടമുണ്ടാക്കി. കോമ്പൗണ്ട് മതിലിനു ചുറ്റും മാവ്, സപ്പോർട്ട്, പേര, നാരകം  തുടങ്ങിയ ഫലവൃക്ഷങ്ങൾ നട്ടുപിടിപ്പിച്ചു. മുറ്റത്തെ മതിലിനുള്ളിൽ ഒരു ചെറിയ തൊഴുത്ത്, ഒരു നായ്ക്കൂട്, കോഴിക്ക് ഒരു കൂടു എന്നിവ ക്രമീകരിച്ചു. ഞങ്ങളുടെ വീട്ടിലെ ഒരു അംഗത്തെപ്പോലെയുള്ള ജിമ്മി എന്ന വളർത്തു നായയുണ്ട്. അദ്ദേഹം ‘അൽസേഷ്യൻ’ ഇനത്തിൽ പെട്ടയാളാണെങ്കിലും കുരയ്ക്കുന്ന ശീലമില്ല. അതിക്രമം നടത്തിയ ആരെയും അദ്ദേഹം വെറുതെ വിടുകയില്ല. രാത്രി വളരെ വൈകിയാണ് അവനെ മോചിപ്പിക്കുന്നത്. അങ്ങനെ, അമ്മിണിയുടെയും കുട്ടികളുടെയും സഹായത്തോടെ ഞങ്ങൾ ഭൂമിയിൽ ഒരു പറുദീസ സൃഷ്ടിച്ചു.

    വർഷങ്ങൾ കടന്നുപോയി, ഒരു ഇടിമിന്നൽ പോലെ ഈ പ്രമോഷൻ വന്നു. ഓഫർ നിരസിക്കാൻ ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു, പക്ഷേ പ്രമോഷൻ സ്വീകരിക്കണമെന്ന് അമ്മിണി ഉറച്ചുനിന്നു. ഏതാനും മാസങ്ങൾക്കുള്ളിൽ എനിക്ക് തിരിച്ച്  ട്രാൻസ്ഫർ ലഭിക്കുമെന്ന് അവൾ എന്നോട് പറഞ്ഞു. അവസാനം, ഞാൻ സമ്മതിക്കാൻ നിർബന്ധിതനായി. അയൽവാസിയായ പാറു അമ്മയെ തൽക്കാലം ഞങ്ങളുടെ വീട്ടിൽ താമസിക്കാൻ ക്രമീകരിച്ചു. ഇതുവരെ ഒരു പ്രശ്നവുമില്ല. അവസാനത്തെ കത്തിൽ, ഞങ്ങളുടെ പശുവിന്റെ പ്രസവം അടുത്തുവരികയാണെന്നും മാങ്ങ പഴുക്കാന്‍ തുടങ്ങി എന്നും അവള്‍  എഴുതി. അതിനാൽ, എത്രയും വേഗം വീട്ടിലേക്ക് ചെല്ലാൻ  അവൾ എന്നോട് അഭ്യർത്ഥിച്ചു. പക്ഷെ ഞാൻ മറുപടിയിൽ പറഞ്ഞു, എനിക്ക് അവധി ലഭിക്കുന്നത് വളരെ ബുദ്ധിമുട്ടാണ്- സാമ്പത്തിക വർഷത്തിന്റെ അവസാനമായതിനാല്‍ . “പിന്നെ” ഗോപു ചോദിച്ചു “എന്താണ്  ഈ കത്തില്‍ ”; ഗോപൻ കത്ത് നൽകി. ഗോപു കത്ത് ഇപ്രകാരം വായിച്ചു: -

“പ്രിയ ചേട്ടൻ,

                പാറു  അമ്മ ഇന്നലെ വീട്ടില്‍ നിന്നും ഇറങ്ങി. അവര്‍  തിരിച്ചു വരില്ലെന്ന് പറഞ്ഞു. അടുത്തിടെ രാത്രി എട്ടുമണിയോടെ മുൻവാതിലിൽ തുടർച്ചയായി ആരോ മുട്ടുന്നു. ചോദ്യങ്ങൾക്ക് മറുപടിയൊന്നുമില്ല. വെളിച്ചം വീശുമ്പോൾ ആരോ ഓടിപ്പോകുന്ന ശബ്ദം. കുറച്ച് സമയത്തിന് ശേഷം ലൈറ്റ് ഓഫ് ചെയ്യുമ്പോൾ മുട്ടുന്നത് ആവർത്തിക്കുന്നു. ഇത് മീനുവിന്റെ പ്രേതമാണെന്ന് പാറു അമ്മ  പറയുന്നു. കുട്ടൻ നായരും ഇതുതന്നെ പറയുന്നു. കുട്ടികൾ ഭയത്തിലാണ്. കഴിഞ്ഞ കുറച്ച് ദിവസമായി ഞങ്ങൾക്ക് ഉറങ്ങാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. അതിനാൽ, ഞങ്ങൾ ഉടനെ പിതാവിന്റെ വീട്ടിലേക്ക് പോകുന്നു. റുമാറ്റിക് അസുഖം കാരണം പിതാവ് കിടപ്പിലാണ്. ഞാൻ ഇവിടുത്തെ  താക്കോൽ പടിഞ്ഞാറൻ വിൻഡോയുടെ അടിയില്‍ വയ്ക്കുന്നു .

സ്നേഹപൂർവ്വം,

അമ്മിണി ”

    “ഗോസ്റ്റ്, മാടന്‍ ” ഗോപു പിറുപിറുത്തു. ‘ഇത് ചെയ്യുന്നത് ചില കുല ദ്രോഹികളാണ്. “നിങ്ങൾ ഒരു കുട്ടൻ നായരെക്കുറിച്ച് പറഞ്ഞിട്ടില്ലേ അയാളാകാം ” ഗോപു പറഞ്ഞു. ഗോപു ഉടനെ ഗോപന്റെ വീട്ടിലേക്ക് പോകണമെന്ന് അദേഹത്തോട് നിർദ്ദേശിച്ചു. ആദ്യം ഗോപൻ വിമുഖത കാണിച്ചെങ്കിലും ഒരാഴ്ച അവധി എടുക്കാൻ ഗോപു നിർബന്ധിച്ചു. തിരുവനന്തപുരത്തിനായി അവർ യാത്ര  ആരംഭിച്ചു. വൈകുന്നേരം അവർ ഗോപന്റെ വീട്ടിലെത്തി. വീട് പൂട്ടിയിട്ടിരിക്കുന്നു , അവിടെ ആരും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ജിമ്മി ഉറക്കെ അലറിക്കൊണ്ടിരുന്നു. ഗോപൻ അവർ കൊണ്ടുവന്ന പാർസലിൽ നിന്ന് ഭക്ഷണത്തിന്റെ ഒരു ഭാഗം എടുത്ത് ജിമ്മിക്ക് നൽകി. അവർ പശുവിന് പുല്ലും വെള്ളവും നൽകി.

               അയാൾ താക്കോൽ വാങ്ങി വാതിൽ തുറന്നു. എല്ലാം സാധാരണപോലെ വീടിനുള്ളിൽ പ്രത്യേകതകളൊന്നുമില്ല, പക്ഷേ അമ്മിണിയുടെയും കുട്ടികളുടെയും അഭാവം ഏകാന്തത സൃഷ്ടിച്ചു. അവർ വീട്ടിൽ നിന്നിറങ്ങി ചുറ്റുപാടുകൾ പരിശോധിച്ചു; അവർക്ക് പ്രത്യേകിച്ച് ഒന്നും കാണാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. കുളിക്കും ഭക്ഷണത്തിനും ശേഷം അവർ അവരുടെ ജോലിക്കായി കാത്തിരുന്നു. മോഷ്ടാവിന്റെ ആക്രമണമുണ്ടായാൽ നേരിടാനായി അവർ ഒരു മഴു, ഇരുമ്പ് ബാർ, നീളമുള്ള കയർ, കുറച്ച് മുളകുപൊടി എന്നിവ എടുത്തിരുന്നു. കൈകൾ കെട്ടി പോലീസിന് കൈമാറാനായിരുന്നു പ്ലാന്‍. രാത്രിയാകാന്‍ അവർ കാത്തിരുന്നു. മുൻവാതിൽ അടയ്ക്കുന്നതിനുമുമ്പ് ജിമ്മിയെ മോചിപ്പിച്ചു. നേരം പാതിരാവായി. അപ്രതീക്ഷിതമായി അമ്മിണി പറഞ്ഞതുപോലെ ആരോ ശക്തമായി വാതിലിൽ മുട്ടുന്ന ശബ്ദം അവർ കേട്ടു. ശബ്ദം ക്രമേണ ശക്തി പ്രാപിച്ചു. ഗോപൻ ഞെട്ടിപ്പോയി. പ്രേതങ്ങളുടെ നിലനിൽപ്പിനെക്കുറിച്ചുള്ള തന്റെ വിശ്വാസം തെറ്റാണെന്ന് അദ്ദേഹം കരുതി;, ‘നിങ്ങൾ ആരാണ്?’ ഗോപു ഉച്ചത്തിൽ ചോദിച്ചു,. ഉത്തരമൊന്നുമില്ലെങ്കിലും മുട്ടുന്നത് തുടർന്നു. പൂർണ്ണചന്ദ്രന്റെ രാത്രിയില്‍  മങ്ങിയ വെളിച്ചമുണ്ടായിരുന്നു. അസ്ഥിരമായ കാലുകളുമായി അവർ മുന്നോട്ട് നടന്നു. ഗോപു ഉടൻ സ്വിച്ച് ഇട്ടു, മുട്ടുന്ന ശബ്ദം നിർത്തി. ആരോ ഓടിപ്പോകുന്ന ശബ്ദം അവർ കേട്ടു.

    ധൈര്യം വീണ്ടെടുത്ത്‌  അവർ ടോർച്ചും ഇരുമ്പ് ബാറും എടുത്ത് പതുക്കെ വാതിൽ തുറന്നു. അവർ ചുറ്റും നോക്കി. നായ ജിമ്മി അല്ലാതെ  മറ്റാരുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. വീടിനു ചുറ്റും തിരഞ്ഞു. അവരുടെ പിന്നിൽ ജിമ്മി നടക്കുകയല്ലാതെ മറ്റാരും അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അവർ അത്ഭുതപ്പെട്ടു. പ്രേതങ്ങളിലുള്ള വിശ്വാസം അവരുടെ മനസ്സിൽ ശക്തി  പ്രാപിച്ചു  . ഉയർന്ന കോമ്പൗണ്ട് മതിൽ കയറി ഒരു മനുഷ്യന് ചുരുങ്ങിയ സമയത്തിനുള്ളിൽ രക്ഷപ്പെടുക എളുപ്പമല്ലെന്ന് ഗോപു കരുതി. അവർ അവിടെ കുറച്ചു നേരം അസ്വസ്ഥരായി നിന്നു, പിന്നെ ഗോപു  ഗോപനുമായി വീട്ടിൽ പ്രവേശിച്ച് അവർ വാതിൽ അടച്ച് ലൈറ്റുകൾ അണച്ചു. അവർ നിശബ്ദമായി കാത്തിരുന്നു. അരമണിക്കൂറിനുശേഷം മുട്ടുന്ന ശബ്ദം വീണ്ടും  തുടങ്ങി. അവർ  ആകെ ആശയക്കുഴപ്പത്തിലായി. ധൈര്യം ശേഖരിച്ച് ഗോപു ഒരു കസേര  എടുത്തു.

    വാതിലിനടുത്തുള്ള ജനാലയുടെ അടിയിൽ അത് ജാഗ്രതയോടെ സ്ഥാപിച്ചു. അയാൾ നിശബ്ദമായി കസേര കയറി ജനാലപഴുതിലൂടെ രഹസ്യമായി  പുറത്തേക്ക് നോക്കി. അവന് ഒന്നും കാണാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. “പ്രേതം മറ്റുള്ളവർക്ക് അദൃശ്യമാണോ?” അവൻ വിചാരിച്ചു. അപ്പോഴേക്കും ഗോപൻ ഗോപുവിനടുത്തെത്തി. എന്നിട്ടും മുട്ടുന്നത് തുടരുകയായിരുന്നു. ഗോപു തല അല്പം നീട്ടി വാതിലിനു മുന്നിലെ പടികൾ നോക്കി അനങ്ങാതെ നിന്നു. കണ്ട കാഴ്ച അത്ഭുതമായി. മുന്നിലെ മാവിലെ മാമ്പഴം ഭക്ഷിക്കുന്ന വാവലിനെ നോക്കി കതകില്‍ ചേര്‍ന്നു ഇരുന്നിരുന്ന വളര്‍ത്തു നായ ജിമ്മി ശക്തമായി വാല് ഇള്കികൊണ്ടിരിക്കുന്നതയിരുന്നു കതകില്‍ മുട്ടുന്ന ശബ്ദമായി പ്രതിദ്വനിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നത്. ഈ  കാഴ്ച ആസ്വദിച്ച് അയാൾ മിനിറ്റുകൾ അവിടെ നിന്നു. വാതിൽ തട്ടുന്ന യഥാർത്ഥ പ്രേതത്തെ താൻ കണ്ടതായി അദ്ദേഹം ഗോപനോട് വിളിച്ചു പറഞ്ഞു. വീണ്ടും അയാൾ താഴേക്കിറങ്ങി ഗോപാനോട് ലൈറ്റ് സ്വിച്ച് ചെയ്യാൻ പറഞ്ഞു. ലൈറ്റ് കിരണങ്ങൾ മാമ്പഴത്തിൽ നേരിട്ട് വീഴുകയും വാവല്‍  മുകളിലേക്ക് പറക്കുകയും ചെയ്തു. വാവല്‍ പിടിക്കാൻ ശക്തമായ ചുവടുകളുമായി ജിമ്മി ഓടിയെങ്കിലും കോമ്പൗണ്ട് മതിലിനപ്പുറം മുന്നോട്ട് പോകാൻ അവനു  കഴിഞ്ഞില്ല. ലൈറ്റിടുമ്പോള്‍ ഓടുന്ന ശബ്ദം ഇതാണെന്നയാള്‍ക്ക് മനസിലായി. അദ്ദേഹം ഗോപാനോട് വസ്തുത വെളിപ്പെടുത്തിയില്ല. ലൈറ്റ് ഓഫ് ചെയ്ത ശേഷം അവർ ഒരു മണിക്കൂറോളം കാത്തിരുന്നു. കുറച്ച് സമയത്തിന് ശേഷം, അവർ  വീണ്ടും അതെ  ശബ്ദം കേട്ടു. ഇരുപരും  യഥാർത്ഥ പ്രേതത്തെ കണ്ടു ചിരിച്ചു പോയി. വാതിൽ തുറന്ന് ജിമ്മിയെ ‘യക്ഷി’ എന്ന് വിളിച്ച് കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. രണ്ടുപേരും ചിരിക്കുകയും അവരുടെ പിരിമുറുക്കം അപ്രത്യക്ഷമാവുകയും ചെയ്തു. അടുത്ത ദിവസം അവർ അമ്മിണിയെയും   മക്കളെയും വീട്ടിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നു . “ഞങ്ങളുടെ സംശയം ശരിയായിരുന്നില്ല, അല്ലേ”. ‘യഥാർത്ഥ തെളിവുകൾ ലഭിക്കാതെ ആരെയും സംശയിക്കരുത്’, ഗോപു പറഞ്ഞു. ‘പ്രിയ പിതാവേ, മാമ്പഴകാലത്തിനുശേഷം മാത്രമേ ഓഫീസിലേക്ക് പോകാവു’ അമ്മു പറഞ്ഞു, ജിമ്മിയുടെ വാൽ മുറിചാലോ?: അപ്പു അഭിപ്രായപ്പെട്ടു. ഈ അഭിപ്രായത്തിൽ എല്ലാവരും ഉറക്കെ ചിരിച്ചു.

     ഇതില്‍നിന്നും ഞാന്‍ ഒരു ഗുണപാഠം പഠിച്ചു  കണ്ണുകൾ തുറന്ന് കാണുക, ചെവി തുറന്ന് കേൾക്കുക, ജ്ഞാനം ഉപയോഗിച്ച് യഥാർത്ഥ സത്യം കണ്ടെത്തുക.

രതിന്‍  ടി പ്രസാദ്,MA JMC, MA HIS, DCA,DIM,SET  . Email –rathintprasad@gmail.com

  -0-

Share on Google Plus

About SKP

എസ്.കെ.പി - ബ്ലോഗ്ഗര്‍